Uitvaart Siggi, bericht voor Eveline (zus van)

De dagen na het bericht van jullie op de Facebook van Siggi was ik in schok, net als ieder in ons groepsappje. Ben die dagen van de rel geweest. Al zo'n 3 jaar zit ik bij Optima Cycles op dezelfde afdeling, de inpak. Het is niet zo dat het elke dag dezelfde handelingen zijn maar komt wel neer op dat de verschillende werkzaamheden terug komen. Kan het dus ondertussen wel dromen. Laatste dagen zijn echte op de automatische piloot gegaan. Maar vrijdagmiddag heb ik een paar keer gehad dat ik dacht, "Waar was ik ook alweer mee bezig? Wat is mijn volgende handeling?" Bizar dat dit soort dingen zo'n impact op je kunnen hebben. 

Jaren geleden hebben we een van mijn tantes begraven. Om heel eerlijk te zijn had ik niet zoveel met haar. Bij familie aangelegenheden zag je haar de laatste jaren steeds minder, zoals familie weekendjes. Dus ik ging meer heen uit respect van mijn nichten dan dat ik er echt aanwezig wilde zijn. Zoals je misschien wel begrepen heb, ik ben spiritueel. De hoger macht is in mijn geval, het universum. Any way, tijdens die dienst kreeg ik mee dat mijn tante er ook was, haar man stond achter in de kerk te wachten op haar, mijn overleden tante. Meestal heb ik dat soort dingetjes met dieren. Toen met mijn tante was de eerste keer bij een mens. 

Maar goed, terug naar de week nadat Siggi het aardse leven verliet. Ik heb toen verschillende keren op verschillende dagen gevraagd aan het universum of ik zo'n zelfde ervaring mocht beleven om iets moois mee te geven aan jou en je familie. Ook tijdens de dienst heb ik gevraagd om een teken van van je broertje. Het leek alleen niet te komen. Dus ik dacht, oke, dan zal ik te emotioneel zijn om dit op te pikken, en dat is oke. Toen The Parting Glass speelde kreeg ik het even moeilijk, zo snel als het kwam, ging het ook weer. Eigenlijk net als de werkweek voor de uitvaart. Het kwam en ging met vlagen. Ene moment sta je met vochtige ogen en het volgende is er niks aan de hand. 

Op een gegeven moment, tijdens het laatste liedje, voelde ik een aanwezigheid van 3 gedaanten achter in de kerk staan. Gevoelsmatig zeg ik dat dit één mannelijke energie was en twee vrouwelijke. Het voelde voor mij alsof je vader en moeder op Siggi stonden te wachten. Ja, en die 3 dan? Haar energie voelde ouder en wijzer dan de andere 2. Mijn vermoeden is dat het jullie oma was. (Later heb ik dit gecheckt bij je. Of hij zijn oma gekend heeft en of ze een goede relatie hadden. Beiden vragen werden beantwoord met JA) Halverwege het lied van The High Kings, en dit klinkt misschien een beetje raar, ik zag Siggi uit zijn kist opstaan. Ik denk dat ik dit met mijn geesten oog zag. Want het zag er anders uit dan als je met je ogen kijkt, kan het moeilijk uitleggen, wellicht begrijp je het. Mijn geesten oog gebruik ik op dit moment niet bewust. En zag hem door het midden-pad naar achteren lopen, naar jullie ouders en jullie oma. Toen met mijn tante had zij een boodschap voor haar kinderen, dus ik dacht, misschien heeft Siggi een boodschap voor jouw. 

Toen hij letterlijk voorbij liep op het punt waar wij met de oude vriendenclub zaten vroeg ik Siggi of hij een boodschap had voor je. Hij bleef staan en zei letterlijk niks. Hij begon "luchtgitaar" (basgitaar) te spelen op zijn eigen wijze, zoals hij altijd speelde, zo met zijn hoofd bewegend en stak tong uit, daarna, verliet hij, na het nummer, met jullie ouders en oma de kerk. Met dat beeld van een bass spelende Siggi met tong uit zijn mond wilde hij zeggen, blijf plezier hebben, zusje! Dus, Eveline. Al zal het nog een tijd pijn doen, weet dat hij weer fit en vitaal is & alles weer kan. Vergeet geen plezier te maken, Eveline! 

Nooit! 

Toen we uiteindelijk buiten stonden in 2 rijen, zeg maar, kwam de kist voorbij opweg naar het kerkhof, opweg naar z'n graf. Het gevoel van, "dit is het einde", dit was het dan", "er is geen weg meer terug" werd steeds duidelijker voelbaar onder de mensen die voor Siggi waren gekomen. Het intens verdrietig zijn. Siggi voelde dit ook en had nog een laatste boodschap voor iedereen. Op een wolk keek Siggi tevreden naar beneden, naar ons, die de kist met de ogen volgden, terwijl hij op zijn eigen wijze de basgitaar altijd bespeelde. En toen was hij echt weg... De boodschap aan de aanwezige was : Het is goed zo. Ik ben gelukkig, fit, blijf met mijn passie bezig, basgitaar spelen en ik zit vol met levenskracht! 

Ik hoop, Eveline, dat ik jou heb kunnen meenemen in mijn beleving. Het was fijn om je te zien, het voelde voor mij eigenlijk heel natuurlijk om een knuffel van je te krijgen. 

Liefs Tim

Ps, mocht je behoefte hebben aan een troostend woord of luisterend oor -> 06 11392365. xT